Prekenserie liefde deel 2
1 korinthe 13: Liefde onmisbaar in het leven van een Christen.
1. De liefde is onmisbaar
2. De liefde die alle dingen bedekt
3. De liefde die nooit vergaat.
1.De liefde is onmisbaar.
Gemeente afgelopen week kreeg ik een discussie op Facebook. Het ging over vluchtelingen. Het thema wat elke dag wel aan de orde komt in de gesprekken. Is het niet op het nieuws dan wel op je werk , of in je kennissen kring. Met hete en rode hoofden wordt er over dit onderwerp gesproken. En omdat er zoveel mensen zijn die niet weten wat naastenliefde is plaatste ik afgelopen week een post op Facebook over ware naaste liefde. Daarbij haalde ik de woorden aan van Mattheüs 25 en Leviticus 19. Waarbij gesproken wordt over naaste liefde en liefde tot de vreemdeling. Ik had daar zo een heel artikel over geschreven. Hoe wij Nederlanders omgaan met onze naaste.
Wat kwam ik tot de conclusie dat Nederland zo weinig naastenliefde kent. En dat niet alleen onder de ongelovigen om het zo te zeggen, maar ook onder de christenen. Mensen waar je het juist niet van verwacht. Als er één geloof is wat naastenliefde kent is het, het joods-christelijk geloof niet waar? De Bijbel staat vol met vermaningen hier over, maar in de praktijk gooien de mensen hier met hun pet naar. Met rode hoofden zoeken en schreeuwen ze het ene excuus na het andere. Wat ik ook serieus op Facebook mee maakte. En ik mocht door de Heilige Geest met de Bijbel er naast toch al deze excuses van de baan vagen. Niet dat ik het was die het kon. Nee God sprak, tegen Zijn Woord kan geen mens op. Zijn Woord houdt stand in eeuwigheid. Wat we in deze week mogen gedenken. De Reformatie, Luther die streed om het ware Woord wat alleen de priesters konden lezen en begrijpen en niet de mensen omdat ze het in het Latijn in de kerk te horen kregen. Hij vertaalde de schrift opdat een ieder het zou kunnen lezen. Heerlijk vindt u niet? En nu Anno 2015. Wat betekend de Bijbel nog voor ons?
In de vorige preek stonden we daar met name bij stil. Bij het wedergeboren leven met Christus is de Bijbel je levensboek geworden. En wil je ook alles wat daarin geschreven staat lezen en ook Zijn geboden die Hij gegeven heeft houden. Hoe is dat met die vluchtelingen dan anders? Leggen we dan de Bijbel maar even in een gesloten kastje? Nee de Bijbel kan ik echt niet naast dit onderwerp houden is uw, of jouw antwoordt? Het zou toch verschrikkelijk zijn? De Heere gebied naastenliefde en wij zeggen; maar in dit opzicht bedoelt de Heere dat niet? Net zoals die man reageerde op mijn Facebook artikel. “ Die vluchtelingen zijn niet onze broeders, wij mogen geen gemeenschap hebben met ze”. Ik dacht hoe kan je als christen zo leven, God liefhebben en de naaste haten. Ja maar ik haat de naaste niet is uw antwoord. Nee? Dit is de wortel van de haat, jezelf boven de ander verheffen, de ander zo gezegd laten stikken, zoek het zelf maar uit. Niks met jouw te maken, hoepel op ,ben je beter kwijt dan rijk.
Niet voor niets is het thema vandaag: Liefde is onmisbaar in het leven van een christen. U moet thuis dit hoofdstuk nog maar is na lezen. Dan merk je, als ik de liefde niet heb in het dienen van God dan is alles vergeefs. Ga vandaag ook is na hoe lief heb ik de naaste? En in dit geval de vreemdeling? Binnenkort hoop ik hier nog een preek over te mogen houden over de naastenliefde. Maar vandaag gemeente trok het me om toch iets over deze naaste liefde al te zeggen. Met name over al die vluchtelingen. Het is verschrikkelijk wat ze allemaal meegemaakt hebben. Sommige mensen denken het zijn niets meer als IS strijders die straks hier Nederland willen terroriseren. Dat is niet waar, het zijn mensen die op de vlucht zijn juist voor de IS. De dood die hen in Syrië en Irak achtervolgden. Daarvoor gingen zij op de vlucht. Zouden IS strijders hun leven wagen over een waggelend, overbeladen en lek bootje naar Europa? Geen IS strijder die daar aan denkt. Hij is zijn leven nog geen eens zeker of hij wel aankomt aan land.
Ja gemeente laten we vandaag en in de toekomst toch zien het verschil tussen een christen en een ongelovige. Namelijk de liefde tot die vluchtelingen. Opdat die woorden van Mattheüs in ons harten geschreven staan: Want Ik ben hongerig geweest, en gij hebt Mij te eten gegeven; Ik ben dorstig geweest, en gij hebt Mij te drinken gegeven; Ik was een vreemdeling, en gij hebt Mij geherbergd.
Ik was naakt, en gij hebt Mij gekleed; Ik ben krank geweest, en gij hebt Mij bezocht; Ik was in de gevangenis, en gij zijt tot Mij gekomen. Voorwaar zeg Ik u: Voor zoveel gij dit een van deze Mijn minste broeders gedaan hebt, zo hebt gij dat Mij gedaan.
Zoals we mochten zien wat is liefde onmisbaar in het leven van een christen. Namelijk vers 1 (Korinthe 13) zegt: Al ware het, dat ik de talen der mensen en der engelen sprak, en de liefde niet had, zo ware ik een klinkend metaal, of luidende schel geworden. Hoe mooi je ook kan spreken. Hoe mooie toespraken je ook kan houden over de liefde en je hebt de liefde niet, dan ben je niets meer als een luidende schel. Vandaag de dag zouden we ook kunnen zeggen een kaal stuk hout of een brok roest. Helemaal niets begeerlijks , niets moois aan te zien. Lelijk! Ook al kan het er van buiten zo mooi uitzien. Je doet alles keurig wat je bevolen wordt. Je probeert Gods wet te houden. Maar zonder die liefde is het niets.
Die man die naar de Heere Jezus ging en vroeg: Goede Meester! wat zal ik goeds doen, opdat ik het eeuwige leven hebbe? Het antwoord van Jezus was: “onderhoud mijn geboden”. Ik heb al u wetten gehouden was zijn antwoordt. Doch een ding ontbrak hem nog. “Verkoopt wat gij hebt, en geef het den armen, en gij zult een schat hebben in den hemel; en kom herwaarts, volg Mij.” En toen kwam de ware liefde naar voren in het leven van die jongeling. Die liefde was niet de Heere en ook niet de naaste, maar die liefde was zichzelf. Zijn geld, zijn money zouden we in deze tijd zeggen. Niets meer kan mij scheiden van de liefde van God? Bij hem? Nee daar was het zo : niets meer kan mij scheiden van al mijn rijkdommen die ik bezit. Hij kon er geen afscheid van nemen. Het was hem alles. En dan als extraatje zou hij toch wel graag ook nog in gaan in het koninkrijk van God. Helemaal gelukkig toch? Geld, rijkdom, eer, macht , maar ik wil toch ook nog zalig worden. Misschien is dat in uw , jouw, mijn leven soms ook niet het geval toch? Je wilt geld, eer, geluk, een relatie en dan als laatste zou je toch ook graag nog later naar de hemel willen.
Jezus zegt hier: verkoop uw goederen en gij zult een schat hebben in de hemel. Dat was het die jongeling niet waard. Zijn geld, zijn macht, zijn eer, dat was zijn hoogst geluk. Dat mocht niemand hem afpakken. Is er een ding in uw leven wat u liever heeft dan de Heere Jezus? Doet het vandaag nog weg. Gooi het weg! Is geld je afgod? Geef de armen te eten en volg Christus!
In vers 2 gaat Paulus verder: En al ware het dat ik de gave der profetie had, en wist al de verborgenheden en al de wetenschap; en al ware het, dat ik al het geloof had, zodat ik bergen verzette, en de liefde niet had, zo ware ik niets.
Dit vers doet me denken aan verschillende geloofsgemeenschappen: Pinkstergemeenten. Daar gaat het met name om vervult zijn van de Heilige Geest. Die mensen die de hele dag soms Halleluja kunnen zingen en letterlijk uit hun dak kunnen gaan, onder de naam van Jezus notabene. Als je echt vervult bent van de Heilige Geest hoef je niet luidkeels over de straat te gaan. Nee dan gaat het in je leven over Christus. Hij je Heer en Koning. Overal waar je komt Hem uit te dragen, Hem te belijden. Je mond loopt er van over zij iemand eens. Sommige mensen denken dat de Heilige Geest iets aparts is wat niet voor iedereen is weggelegd. Maar is dat zo? Als de Heere begint in jouw leven, gebeurt er niets anders dan de Heilige Geest die je gewillig maakt aan het offer van Christus. Anderen denken dat als je vervult met de Heilige Geest dat je dan in tongen gaat spreken. Onbestaande woorden. Ik heb het zelf nog nooit gehoord, maar ik heb gevoel dat mensen hier alles aan hechten. Die tongentaal. Woorden die net zoals woordjes klinken van een jonge baby. Woorden die niet bestaan. Ja het is van de Geest. Ik wil niet wegnemen dat de Heilige Geest zulke dingen wel is werkt. Maar wel vraag ik met terdege af of veel van deze mensen het zich niet allemaal inbeelden. Het draait bij hun vaak om de ervaring. Wat voel ik? Maar echt vervult zijn van de Heilige Geest, gaat het je echt niet om in tongen te spreken, nee dan gaat het je om Christus. Paulus zegt: Al heb je de gave van de profetie, en je hebt de liefde niet het is tevergeefs. Al ken je heel Gods Woord en de wetenschap hier van , maar je verstaat het niet, je hebt de liefde niet ,het is voor niets.
Salomo zegt ijdelheid. Ijdelheid der ijdelheden zegt de prediker. Ijdelheid der ijdelheden, het is al ijdelheid. Anders vertaald: Pure ijdelheid, allemaal voor niets.
Al kan je, je nog zo voorbeeldig gedragen als een christen ,maar je doet de praktijk niet, je doet het niet uit liefde tot Hem. Het is vergeefs. Al heb je nog zo’n groot geloof wat je denkt te hebben. Dat je gelooft dat God bestaat , dat Hij voor jouw gestorven is maar dat je nooit bent neergevallen voor het kruis het is ijdel.
Het doet me denken aan het boekje Christenreis. In dat boekje komt een man voor wiens naam is : Bijeinde. Hij komt uit de stad Mooipraat. Die mensen van die stad kunnen mooi praten. Geestelijke ervaringen, of het verlangen naar de hemel. Maar in dit alles is Bijeinde een bedrieger. Zijn mond kan mooie dingen zeggen, maar zijn hart is zo geheel anders. Hij wil graag naar de hemel, maar hij wil wel zelf zijn eigen paadje naar de hemel zoeken. Hij wil twee heren dienen, de god van het genieten een afgod en God. En Hij alleen om in de hemel te komen. Wat een dor en slecht mens. Indien je niet door de liefde je levenspad verder gaat wandel je voor niets. De liefde is de banier, die ligt in Christus. Zonder deze ben je hopeloos verloren.
Om weer terug te komen bij die rijke jongeling. Hij had dacht met de wet zalig te kunnen worden. Maar hij leerde dat, dat niet kon, niet door de werken, maar door genade. Maar hij hoefde die genade niet. Die genade betekende zijn oude leventje vaarwel zeggen. Zijn spullen naar de armen, voor geen geld dacht hij.
Ananias en Saffira wouden wel hun goederen aan de armen geven. Doch dat leek zo, maar zo was het niet. In de eerste christen gemeenten waren er enkele die hun akker of een van hun akkers hadden verkocht en het geld aan de armen hadden gegeven. Ananias en Saffira wilden dit ook doen. Doch meer uit eigenbelang. Ze wouden dat de mensen zouden zeggen “sjonge wat zijn die Ananias en Saffira toch goede en mild gevende mensen.” Ze wouden gezien worden. Ze bedachten een plan om de akker te verkopen en een deel te geven voor de armen en een deel te houden, maar wel te vertellen dat ze al het geld aan de armen hadden gegeven. Nee deze zaak was niet uit liefde. Puur eigenbelang, wat hun val ten onder zou brengen. Toen ze volhielden tegen Petrus dat dit al het geld was werden ze met de dood gestraft. God laat niet met zich spotten!
Al kan je al je goederen weggeven zegt Paulus en je deed niet uit liefde maar uit eigenbelang zoals Annanias en Saffira het is vergeefs. Je zaligheid vergeefs. Geloof in Christus draagt toch vruchten, zeker die van de liefde? U zult zeggen je kan toch alleen door genade zalig worden? U zegt dat de liefde daar ook aan toe doet? Zeker gemeente. Zaligheid is alleen door het geloof, maar het geloof werpt vruchten af. Weet u nog de vorige preek: de vruchten van de Geest? Als u geloof geen enkele vrucht afwerpt mag u zich echt wel eerbiedig afvragen ben ik wel een kind van God, ben ik wel bekeerd?
En dan komt ook nog de ergste reden die Paulus noemt. Al gaf je zelf je lichaam over ter verbranding en je had de liefde niet. Tevergeefs. Wat bedoelt Paulus? Paulus bedoelt, dat als je je leven voor een ander geeft, dat zonder liefde is het is voor niets. Onbegrijpelijk niet waar?
Het doet me denken aan een verhaal wat ik eens las. In de Tweede Wereldoorlog, stond er een grote groep mensen op een veld. De Duitsers hadden van hogere hand te horen gekregen dat elke (ik dacht 5de man) geëxecuteerd moest worden. De mensen in de rij keken allemaal om zich heen en telden. Ben ik de vijfde? Toen was daar een priester in die rij en die zag dat die man naast hem de vijfde was. En die priester zij : kom jij in mijn plaats en ik in de jouwe. En een paas seconden later werd die priester doodgeschoten. Die priester kende die liefde. Bij hem was het niet tevergeefs. Hij liet zien wat Christus liet zijn : ik sterf in jouw plaats.
Echte liefde gaat door het vuur heen gemeente. Door de dood heen. Zo gaf Christus zijn leven uit liefde tot zondige mensen die het niet verdient hadden en niet verdient hebben. Tot verzoening van de zonden.
Zo komen we bij onze tweede gedachte: De liefde die alle dingen bedekt.
2.De liefde die alle dingen bedekt.
De liefde bedekt heel je leven. Tenminste als je een ware christen bent niet waar? In alles wat je doet en waar je om geeft is liefde te zien. In betrekking tot de Heere en zijn dienst, in betrekking tot de naaste en de omgeving waar je woont. Allereerst schrijft Paulus in vers 4 : De liefde is lankmoedig. In de vorige preek hebben we daar ook al een beetje bij stil gestaan. Met name over lankmoedigheid en geduld leren hebben met de beloften die de Heere ons gegeven heeft en ook het geduld wat de Heere heeft met zo’n zondigen en ellendige mensen als we zijn.
Maar nu wat betekend die lankmoedigheid naar de naaste? Als je vrouw niet op tijd het eten afheeft en je loopt te brommen en te schelden. Of je zit te mopperen en te schelden in de auto als het verkeer niet doorrijd. Hebben wij in ons leven geduld? Door die liefde waar Paulus het over heeft veranderen er veel dingen in je leven. Je leert geduld te hebben. Niet meer schelden als de auto’s niet doorrijden. Niet meer te mopperen op je vrouw als ze niet op tijd klaar is met koken. Nee de liefde is lankmoedigheid. Geduld. Dat is het verschil wat je vaak ziet in gezinnen die de Heere vrezen of gezinnen die nergens aan doen. Die mensen die nergens aan doen. Kunnen elkaar soms geen eens uitstaan. Dan is dit weer verkeerd , dan is dat weer verkeerd. En het is ook vaak altijd ruzie. Is het in uw leven anders? In het leven van de liefde Gods wel. Je leert geduld te krijgen. Alles op zijn tijd.
Ook zegt Paulus is deze liefde goedertieren. Je leert de ander lief te hebben. In goedgunstigheid met elkaar te leven. Ook een woord wat hier bij past is weldadigheid. Wat betekend dat woord? Weldadig betekend de je de ander een gunst verleent , een goede daad verricht. Zoals David dat deed aan Mefiboseth de kleinzoon van Saul. Het was in die tijd gewoon dat als er een nieuwe koning aantrad dat de nieuwe koning de gehele familie van de oud-koning liet ombrengen. Maar zo was David niet. Saul had hem erg vervolgt en hij zou zich kunnen wreken op zijn familie niet waar? Maar dat deed hij niet. Niet in de eerste plaats omdat Mefiboseth de zoon was van zijn vriend Jonathan. Nee hij leerde zijn vijanden lief te hebben en hij zou later ingestemd hebben met de woorden die Paulus later sprak. Mij komt de wrake toe, Ik zal vergelden. Dat hoefde David niet te doen, maar ondanks de fouten van Saul bewees hij weldadigheid aan Mefiboseth. Hij mocht gedurig aan zijn tafel eten. En niet alleen dat. Alles wat van Saul was kreeg Mefiboset en Ziba (een knecht van David) moesten met zijn zonen het land bearbeiden voor Mefiboseth.
Wat een liefde! Heeft u ooit wel eens weldadigheid bewezen? Dat hoeft niet in de eerste plaats alleen aan uw vijanden hoor! Zeker dat is ook goed, maar helaas niet altijd even mogelijk. Maar de naaste of het gemeente lid om u heen. Waar u van weet hoe moeilijk zij het heeft. Om daar gewoon is langs te gaan, woorden te spreken van kracht en liefde. Vaak doet dat veel goed bij de ander. Iemand die met hun meeleeft, hun begrijpt, iemand waar je, je hart bij kan uitstorten.
Liefde is op de ander gericht . Eertijds draaide alles om het ikke (het egoïsme) maar nu draait het alles om Christus en de ander. Soms kan je dan nog kwade gedachte krijgen, van ik zou die wel dat willen wensen en hij… Maar dan gaat de liefde in je leven zeggen stop! Stop daarmee! Als Christus liefde zo groot was naar Zijn vijanden. Waarom stralen wij dan juist geen liefde uit? Die liefde zet je stil. Ze zoekt zich zelf niet meer. Niet meer ik, en mijn carrière, mijn geld en mijn rijkdommen. In die afgoden is geen liefde te bespeuren. Maar daar is kracht in het bloed van Het Lam. Dat bloed gaat ook vloeien in mijn leven. Al wordt ik zoveel aangedaan. Ik wordt niet meer verbitterd en mijn hoofd steekt zich niet meer op, om de ander te vervloeken. Maar juist lief te hebben, hen te zegenen. Liefde zoekt geen kwaad meer. Maar juist het behoud van de ander! Ook al is de ander zo fout en heeft en heeft hij een hele puinhoop in je leven achtergelaten. Je gaat geen puin teruggooien! Nee je stuurt is een kaartje naar diegene, je bid voor diegene. Moeilijk he? In strijd met jezelf vaak, niet waar? Maar toch doen omdat Hij het zegt. Doet wel degene die u haten.
Veder noemt Paulus een heel ander punt: “De liefde verblijd zich niet in de ongerechtigheid, maar in de waarheid.”
De liefde vindt geen vermaak meer in de ongerechtigheden van de wereld en van het zwakke vlees. Waar zonden zijn, wil je niet meer zijn, voel je, je niet meer thuis, niet meer op je gemak. Je hebt er geen vermaak meer in. Zeker blijven die zonden wel trekken en proberen ze je over te halen toch ze te doen. Maar de liefde van God in je hart heeft een afschuw van deze zonden gekregen. Als je ze toch doet, wat heb je daar een verdriet van. En wordt je er steeds aan herinnerd hoe zondig en ellendig we zijn voor Zijn aangezicht. Zo slecht, zo verdorven. Maar dan komt de liefde in je leven nietwaar? Die liefde die verandert alle dingen. Je verblijd je niet meer in de zonden, maar juist in de waarheid. De waarheid van het evangelie, de waarheid , zekerheid van het geloof. Je leven heeft een omdraaien gemaakt. Niet meer naar je zelf , maar op Hem, God gericht. Ik zal mij verblijden in uw waarheid. Want mag je ziel dan spreken ; gij bent de Weg, de Waarheid en het Leven. In Hem alle waarheid. En als Hij spreekt mag ik in diepe verwondering luisteren zo is het , zo doet Hij het. Och ik mag alleen maar Amen zeggen.
De liefde bedekt alle dingen. Is dat niet de samenvatting val deze preek gemeente? Is dat niet de samenvatting van deze hele prekenserie. Wat zijn wij zonder liefde? Egoïstische, slechte, boze , gierige , kwaadaardige mensen. Och ik kan er nog zoveel meer overzeggen. Wat een wonder dat er liefde bestaat, nu Anno 2015. Liefde die al het verstand en begrip te boven gaat. Liefde die niet zichzelf zoekt maar de ander. Die liefde bedekt alle dingen. Alle kwaad. Niet de wortel van de kwaad, maar die liefde vloeit er wel overheen. In je boosheid, in je gebreken, gaat het met een biddend hart omhoog. Heere ik heb gezondigd, ik schiet zoveel te kort. Zalf mij toch met uw liefde.
Die liefde bedekt alles in je leven. Het is de vrucht van je christen zijn. Overal waar je heen gaat, gaat deze liefde mee. In alle zwakheid en gebreken uiteraard. Die liefde verdaagt alles. Wat er ook gebeurd in je leven. Ziekte, oorlog, beproeving, lijden, vijandschap, noem het maar op. De liefde leert geduld te hebben, die liefde leert volstand te houden in je leven. Verdraagzaamheid zegt Paulus. Alles wat de Heere mij toeschikt in dit jammerdal, met liefde aan te nemen. O wat is dat moeilijk. Onbegrijpelijke wegen die mensen gaan met lasten en met zorgen. Maar toch dat pakket wat de Heere je aanreikt aan te nemen, het op je te nemen, achter Hem aan. Dat pak , van al die beproevingen en lijden. Ja Hem volgzaam jouw voetstappen in de Zijnen te drukken. En volgend achter Hem aan, gaat het naar het eeuwig Vaderhuis.
Zonder dat pak zou ik niet zalig worden. Hoe bedoelt u dat dan? Als er geen beproevingen en verleidingen in mijn leven zouden zijn en alles mij voor de wind zou gaan, zie je vaak wat mensen in deze tijd in het westen, het rijkdom alles zelf willen doen. Ze hebben geen God nodig. En dat pak van al die beproevingen leert mij , wie ik ben, wat ik gedaan heb (zondeval), wie Hij is , en hoe ik Hem moet volgen. Gemeente ik weet uit ervaring hoe zwaar zo’n pak kan drukken. Ik heb zelf veel lijden en beproevingen meegemaakt. Maar toch al deze dingen zullen medewerken ten goede. Het brengt me dichter bij Hem.
Dat pak geeft iets aan. Net zoals als de pijn zo werkt. Pijn geeft iets aan in je lichaam dat het niet goed zit. Je gaat naar de dokter en die zegt je hebt dit of dat. Zo is het ook met dit. Het pak van al je zorgen en ellende, roept in alles uit jouw naar Christus. Heere help me toch, draag me toch. Zeker soms kan het gevoel je geven dat je juist verder weg dwaalt van Hem.
Maar zondag 10 zegt: Wat verstaat gij door de voorzienigheid Gods? De almachtige en alom tegenwoordige kracht Gods , door welke Hij hemel en aarde, mitsgaders alle schepselen, gelijk als met zijn hand nog onderhoudt, en alzo regeert , dat loof en gras, regen en droogte ,vruchtbare en onvruchtbare jaren ,spijze en drank, gezondheid en krankheid, rijkdom en armoede , en alle dingen, niet bij geval, maar van zijn vaderlijke hand ons toekomen.
Eerst gaat alles door de handen van de Vader, voordat hij ze ons te drinken geeft. Jezus zelf moest de beker geheel leegdrinken van beproevingen. Zijn ziel was geheel bedroeft tot de dood toe. Maar Hij dronk Hem leeg! Opdat er voor ons redding zou zijn. Onze zonden zorgen ervoor dat ons leven niet volmaakt is zonder zorgen .Nee door al die zonden is al die ellende in de wereld gekomen. Soms kan onze ziel ook geheel tot de dood er van bedroeft zijn. Maar dan te weten, Hij dronk deze beker geheel leeg. Hij die nog zoveel meer beproevingen mee maakte. Och Heere leer mij toch te volharden en het kruis van beproevingen te dragen, want met al deze zorgen en ellende gaat het tot de Heelmeester die mij genezing wilt zenden. Het gaat naar het Hemelse Jeruzalem. Daar waar alles volmaakt is.
Leer mij toch te volharden. Te dragen, verdraagzaam te zijn. Want degene die niks te dragen hebben, die hun weg op de brede weg wandelen zijn op weg naar de hel. Ook al kunnen ze nu nog onbezorgd van hun leventje genieten, ze gaan het verderf tegemoet. Maar daar zie ik liefdevolle reizigers, pelgrims op het smalle pad, bukkend onder de lasten en zorgen van de wereld. Maar telkens als ze dreigen te vallen, worden ze gesteund door Hem zelf en door Zijn engelen. Als ik omringt door tegenspoed, bezwijken moet, schenkt Gij, mij leven.
Zo komen we bij onze laatste gedachte gemeente. We hebben net stil gestaan bij de liefde die onmisbaar is, de liefde die alles bedekt. Nu zullen stil staan en nadenken over deze liefde die nooit vergaat.
3.De liefde die nooit vergaat.
Die liefde die onmisbaar is in het leven van Zijn kinderen, is een liefde die brandt tot in eeuwigheid. Zeker deze liefde is zwak en kent ze gebreken. Maar toch is deze liefde in alles op de Heere Jezus gevestigd. Hij de banier van het liefde. De Hoeksteen. Zonder hoeksteen is een gebouw wankel en is de kans groot dat het op een gegeven moment instort. Zo is het ook met de liefde. Zonder Jezus als banier , kan je niet liefhebben. Christus leert hoe je de ander mag liefhebben. En dat niet alleen in voorspoed wat veel mensen denken in deze tijd. Maar in tegenspoed, elkaar getrouw te blijven en in alles van elkaar te blijven houden. Hoe kan dat dan? Omdat deze liefde geleerd is in de omgang met Jezus Christus, zoals ik Hem liefheb, zo ook de naaste.
Soms kan je liefde in je leven zo klein lijken , niet gemeente? Net zoals je geloof. Maar als je door genade het eigendom bent van Christus is die Mostert boom geplant in je leven. Die boom van de liefde. En als die boom er staat, dan staat hij er. Bij de een, een klein, bij de ander een grote boom. Maar toch het blijft een boom die geworteld is aan die liefde van Hem. Al komt er storm, dan zal dat zwakke boompje, veel meer te lijden hebben als dat sterkere boompje. Bij de een zal de strijd veel harder veel meer te merken zijn als bij de ander. Dat dunne boompje zal veel meer met de storm mee woeden, terwijl die andere dikkere boom minder meebuigt met de wind. Maar toch maken die 2 bomen dezelfde strijd mee. En soms zie je dat boompje groeien, of dat andere boompje verdorren. Die liefde lijkt te verdwijnen in je leven. Och Heere geef mij dat ik de taal der liefde sprak, dat mijn levensboom sterker mag worden in U. Och wat kan je dan verblijd zijn als je levensboompje besproeit mag worden met Zijn Eeuwig water. Dat boompje gaat groeien, wordt groot en gaat vruchten dragen.
Maar wat zit daar ook een gevaar aan. Als die liefde in je leven meer en meer wordt. Dat je op een gegeven moment hoogmoedig wordt. Och zie mij dan toch. Ik heb God zo lief en doe dit en dat voor de naaste. En ik heb zoveel liefde.. Dat we niet meer beseffen dat het niet ons boompje ,niet onze liefde is maar Zijn liefde die zich laat uitstralen in uw, of jouw leven. Als de hoogmoed in je leven opkomt ,jezelf meer en meer op de voorgrond probeert te drijven. Gaat die liefde steeds meer verkillen in je leven. Je snijdt de wortel naar Christus door. En dan verdort het boompje. Ook al lijkt het misschien niet zo, van binnen stinkt het en is het verdort.
Maar echte liefde in Christus blijft voor eeuwig branden. Om weer even terug te komen bij dat boekje van Bunyan. De Christenreis naar de eeuwigheid. Op die reis gaat Christen door de poort. Na die poort wordt hij meegenomen door een man die hem leidt door een huis met allerlei taferelen. In een van die taferelen ziet Christen een vuur branden. Dat vuur wijst op de genade van God die blijft branden. Alleen in dit verband zou ik graag met dit vuur die liefde willen aanduiden. Dat vuur van die liefde Gods brandt. En telkens zie je duivel met man en macht aan slepen om dat vuur van de liefde te blussen, we zullen daar verder binnenkort nog bij stil staan bij de verkilling van die liefde in het laatste der dagen. Maar nu de duivel probeert/tracht dat vuur te doven. Maar dat schijnt op de een of ander manier niet te lukken. Christen wordt mee genomen naar de andere kant van dat vuur en daar ziet Hij vol verbazing iemand olie op dat vuur gooien. Die iemand is Jezus. Nou snapt Christen het waarom het vuur aan blijft. De olie die Christus keer op keer in dat vuur laat storten. Dat vuur in onze gedachte als dit liefde vuur. Die liefde die Hij voor ons over had dat Hij de dood in wou gaan, om onze straf te voldoen. Die liefde brand, en telkens wordt die meer en groter. En als dat kind van de Heere door genade die liefde van Hem, dat offer mag aangrijpen, gaat ook die liefde branden in zijn of haar leven. De duivel tracht telkens dat liefde vuur te doven. Water, emmers water. Maar het baat niks het vuur wordt des te hoger. Hoe kan dat? Als je een vlam in de pan hebt waar olie in de pan zit, moet je er nooit water er bij gaan doen. Dat vuur, die olie als die in aanraking komt met dat water wordt het een steekvlam. Je verbrandt je eraan, er kan zo brand uitbreken in je keuken. Maar die olie van die liefde die Christus uit blijft gieten in het vuur van het leven van Zijn kinderen zorgt dat ze blijven liefhebben. In de verdrukking blijft die liefde wakkeren. Blijft die liefde groeien. De duivel gooit er emmers water op en zo verbrandt de duivel zich zelf. Het vuur der liefde wordt des te groter. De liefde tot Hem en de naaste wordt nog groter. Wat kan je dan nog meer je vijanden gaan liefhebben. Dat water is in dit geval geen blusmiddel maar een vergroter van de liefde van Zijn kinderen. In verdrukking groeit de liefde, de band soms het meest. Je merkt wie de ander is en je gaat zien hoeveel je nu werkelijk om diegene geeft.
De duivel heeft het niet door dat hij zijn eigen vingers verbrandt. Luther zei : “Delf vrouw en kind’ren `t graf, neem goed en bloed ons af, het brengt u geen gewin: wij gaan ten hemel in en erven koninkrijken!” Al neem je alles ons af Satan. Het levert je niets op. Maar slechts andere mensen die door Gods genade op jouw pad geplaatst worden om deze liefde ook te leren kennen en te geven. Onbegrijpelijk hoe martelaren zo kunnen sterven op de brandstapel of op een andere wijze. Lovend de Heere en delend in deze liefde gaan zij stervend naar hun Heere en Heiland. Iemand zij eens: “ Als een Christen sterft om zijn geloof, komen er soms 10 voor terug”. Dat is de vrucht van de arbeid van de zaaiende liefde naar de naaste. Bekeer je , dien deze Heiland, Hij zalft je met het liefde vuur.
In Hem gaat de liefde nooit verloren. Die liefde in je leven zal bloeien, groeien en vruchten dragen. We gaan zo afronden kent u , ken jij deze liefde al? Het is een liefde die onmisbaar is in je leven. Het is een liefde die alles bedekt in je leven. Het is een liefde die nooit vergaat.
Of is dit niet uw ware liefde? Gaat u vreemd? Vreemd met de wereld en de afgoden en probeert u er op zondag de Heere er bij te nemen. Ware liefde is in één persoon. Gaat u voor trouw? Trouw aan één persoon. Één God, één Heere, ja één Zaligmaker. De liefde in de wereld bedriegt zich, zij is tijdelijk, dat vreugde vuur zal ooit vergaan. Maar in die liefde van een ware christen ziet hij of zij, olie in haar leven vloeien, liefde die groter wordt, liefde die vloeit en niet te stoppen is.
O naaste, merk op mijn ziel wat antwoordt God mij spreekt. Hij spreekt gewis voor elk die voor Hem leeft. Leef jij voor Hem? Of ga je voor ontrouw?
In dit leven is je liefde zo onvolmaakt, het schiet zo vaak zoveel te kort. Gods eer schiet zo vaak te kort. De liefde naar Hem is soms zo nietig. Maar toch brandt dat vuur. Wie krijgt het gedoofd? Nee satan gij niet. Dat vuur groeit door Zijn olie. Alles wordt teniet gedaan. Maar de liefde blijft alleen over. De uitnemendheid der liefde staat er boven ons Schriftgedeelte. De pure liefde. En die liefde wekt het verlangen naar Hem. Om Hem te zien, van aangezicht tot aangezicht. Nu zie ik soms nog door een spiegel in een duistere rede, maar alsdan zullen wij zien aangezicht tot aangezicht; nu ken ik ten dele, maar alsdan zal ik kennen, gelijk ook ik gekend ben. Nu is die liefde nog onvolmaakt, ken ik die nog maar ten dele. Maar straks bij Hem, mag ik Hem geheel kennen. En wat wil je dan niets liever dan wat Salomo zegt in zijn bruidslied Hooglied. “Hij kusse mij met de kussen Zijns monds; want Uw uitnemende liefde is beter dan wijn.” De liefde die boven alle dingen gaat, in de volmaaktheid. “En nu blijft geloof, hoop en liefde, deze drie; doch de meeste van deze is de liefde.”
Geloof, hoop en liefde ze zijn je levensbehoefte naast Christus. In Christus. Geloof in Hem, hoop en vertrouwen in en op Hem. En de liefde in Hem. Die mij aan Hem geheel verbind. O mijn liefste, mijne Heiland. Wat verlang ik naar die dag, die dag dat u terugkomt op de wolken. Opdat ik U weer zien mag. Van aangezicht tot aangezicht. Om de vreugde in U te smaken. De liefde in U te delen. Om bij U te zijn. Om geheel aan U geweid te zijn. Ja om volmaakt Uw eigendom te zijn.
Ja Heere ik wacht, wacht ongestoord. Mijn liefde en ijver brand! Kom Heere Jezus , kom haastig. Maranatha Amen
Psalmenkeuze:
Voor de Preek:
Psalm 146 1 en 7
1. Prijs den Heer' met blijde galmen;
Gij, mijn ziel, hebt rijke stof;
'k Zal, zo lang ik leef, mijn psalmen
Vrolijk wijden aan Zijn lof:
'k Zal, zo lang ik 't licht geniet,
Hem verhogen in mijn lied.
7.'t Is de Heer', die vreemdelingen
Met een wakend oog beschouwt;
Weeuw en wees in twistgedingen
En in kommer staande houdt;
Maar Zijn arm, der vromen hoop,
Stuit de bozen in hun loop.
Psalm 32 vers 1
Welzalig hij, wiens zonden zijn vergeven,
Die van de straf voor eeuwig is ontheven,
Wiens wanbedrijf , waardoor hij was bevlekt,
Voor 't heilig oog des Heeren is bedekt.
Welzalig is de mens, wien 't mag gebeuren,
Dat God naar recht hem niet wil schuldig keuren,
En die in 't vroom en ongeveinsd gemoed;
Geen snood bedrog maar blank' oprechtheid voedt.
Psalm 127 vers 1 en 2
1.Vergeefs op bouwen toegelegd,
Vergeefs, om 't huis voltooid te zien,
Gezwoegd, gezweet, o arbeidslien,
Zo God Zijn hulp aan 't werk ontzegt,
Vergeefs, o wachters, is uw vlijt,
Zo God niet zelf de stad bevrijdt.
2.Vergeefs van 's morgens vroeg geslaafd
Tot 's avonds, en het brood der smart
Gegeten, met een angstig hart;
Vergeefs den gansen dag gedraafd;
God geeft het, hoe een ander schraap',
Dien Hij bemint, als in den slaap.
Na de Preek:
Psalm 130 vers 3
k blijf den Heer' verwachten;
Mijn ziel wacht ongestoord;
Ik hoop, in al mijn klachten,
Op Zijn onfeilbaar woord;
Mijn ziel, vol angst en zorgen,
Wacht sterker op den Heer',
Dan wachters op den morgen;
Den morgen, ach, wanneer?
Psalm 133 vers 1 en 2
1.Ai, ziet, hoe goed, hoe lieflijk is 't, dat zonen
Van 't zelfde huis, als broeders samen wonen,
Daar 't liefdevuur niet wordt verdoofd;
't Is als de zalf op 's Hogepriesters hoofd,
De zalf, waarmee hij is aan God gewijd,
Die door haar reuk het hart verblijdt.
2.Die liefdegeur moet elk tot liefde nopen,
Als d' olie, die, van Arons hoofd gedropen,
Zijn baard en klederzoom doortrekt;
Z' is als de dauw, die Hermons kruin bedekt,
Die Sions top met vruchtbaar vocht besproeit,
En op zijn bergen nedervloeit.