Stormen in je leven.
Stormen in je leven slaan je levenschip op en neer.
Dwalend door de golven met kapotte zeilen,
in doodangst daar mijn scheepje in nood verkeer.
Mijn schip nadert rotsen en de branding is nabij.
Deizend door de storm en overslaande golven,
het scheepje siddert en maakt slagzij.
Onweer en bliksemschichten doen het scheepje beven.
Daar er geen hulp en geen verwachting meer is.
Alle moed en trouw verdreven, daar het vergaat in droefenis.
Het roer breekt af en het gaat verpletterend de rotsen tegemoet.
Het levenseind in zicht, kolken van donker water bruisen,
Meesleurend in de onafbrekelijke watervloed.
Het komt bij de rotsen en het slaat verpletterd tegen een rots.
De bemanning verdrinkt en weg is het leven.
Alle roem is vergaan en weg is des mensen trots.
De les van dit scheepje wat vergaat wil mij leren.
Als ik zonder Hem als Kapitein mijn eigen koer bepaal,
gaat het scheepje reddeloos ten onder.
En wordt dit tijdelijke leven mij voor eeuwig fataal.
En daarom laat Hij jouw Stuurman zijn.
De Kapitein aan boord, je Reddingsboei in nood.
Ja Hij wil mij leiden in deze aardse woestijn.
Door woestijnen, zeeën, stormen en werelds geweld.
Met Hem als Leidsman door het leven heen,
wil Hij dragen en krachten geven.
Ja Hij de beste Kaptein aan boord, door Christus werk alleen.
Harm-Jan Breugem 22 september 2013 1ste druk, herziende en 2de druk 15 december 2016